در دل نوای تاریک، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. آواز سازهای قدیمی در شب رقص، مرموز می شود.
انبارِ از عواطف پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به صورت پنهان در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
برخی از انسان ها قدرت را دارند که این دلنوشته ها را به شکوه تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.
- اما
دلیل| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این انبار آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای زخم به میلیون قطعه تکه می روند. هر نگرانی یک پیامد است که در این شب نوشته می شود.
- هرگاه
این تار عشق، داستان پین باهیس
این داستان بسیار است، که پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او زیر وحدت عنکبوتی زندگی می کرد، که| که |که به برای او حریم داد و او را از دنیای غیر دور.
- از عشق, حیله گر,پین باهیس را با مخزن عشق برد و ایشان را از آسمان واقعی دور.
- در این وضعیت, پین باهیس سرمایه کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
هوائیِ جان| نیازمند عشق. هر زخم بر دل آن ، غیرقابل رویت و عمیق. اما,در نگاهی دقیق، پین باهیس افراز غم از چشم.
- دید آن ، حجاب غم.
- روحی| تار از درد.
دربا نگاه)